Marmaris, Selimiye’deyim. Bu küçük köyde her yaz müzisyenleri ağırlayan Delice, bu hafta dört günlük bir müzik festivali düzenliyor. Onun için geldim. Sabah çarşaf gibi deniz, akşam denize doğru kurulan uzun sofralar, Delice’nin kıyısına bağlanmış teknede tatlı konserler, karşıdaki tepelerin arasından çıkan ay — kaldığım pansiyonun balkonlarında müzisyenler akşam çalacakları şarkıları prova ediyor. Henüz yayımlamadıkları müzikleri birbirlerine dinletiyor. Klip fikirleri, miks yorumları, Anadolu’da bağımsız müzisyenlerin gidip çalabileceği mekânların bilgileri paylaşılıyor sohbetlerde. <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/gunesozgec/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Güneş Özgeç</a> de burada, festivalin son gününde sahne alacak. Heyecanını görüyorum, yüzü hep gülüyor.Güneş’in şarkılarına 2019’da rastladım. Kendisiyle tanışınca ne kadar ona benzediklerini anladım. Hayatta olmanın sevinciyle titreşen şarkılar. Moda’daki evinde buluştuğumuzda yayımlamaya hazırladığı Düş'ü dinledik beraber. Salonunu saran bitkilerin huylarından, tatlı kedileri Fatoş ve Basri’den bahsettik. <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/hood_base/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">HOOD Base</a>’te podcast’i kaydedip sahile doğru yürüdük. “O zamanlar zengin mahallesi değildi,” dediği Moda’nın her sokağında bir anısı var.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/9/5/1633097692689.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Moda sahilden<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Şurası ilk defa bisikletten düştüğü yer, burası babasıyla bir süre yaşadığı Hülya Apartmanı — Kayıkhane’nin yanındaki merdivenlerde oturup bekledikleri “Avam Kamarası”nı anlatıyor: 90’ların ortalarında içinde barı ve DJ’i olan bir tekne. Günde iki kere Moda İskelesi’ne yanaşıp rengarenk bir kalabalığı alarak açılıyor. Merdivenlerdeki o renkli bekleyiş, Hair müzikalini hatırlatıyormuş Güneş’e. 11 yaşında konservatuvara başlarken de Fame müzikali varmış aklında. Dünyanın en iyi dizisi Seinfeld’miş. Benden aldığı delikli monstera yaprağı köklenmiş. Dün yüzerken caretta caretta görmüş. İçinde yaşadığı her şeye dair hevesini hissediyorum. İstanbul’da da Selimiye’de de.Masadan erken ayrılıp sabah herkesten önce uyananlardanım. Pansiyonda kahvaltı hazırlığı başlıyor; birkaç saate herkes aşağı inmiş olur. Kahve mi çay mı? Güneş Özgeç’in dünyasına adım atarken benim ağzımda kahve tadı var. Biraz da deniz tuzu. Beraber hazırladığımız <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/playlist/4T9Tqq6P6F6ysUQxQlWadD?si=6793e891962a424e" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Spotify listesi</a>nde de öyle.&nbsp;

Duende

Güneş Özgeç’in dünyasına adım atıyoruz.

“O zamanlar zengin mahallesi değildi."

Sinaritin dilinden anlasaydık onunla konuşabilirdik. Denizde bir gün nasıl geçer sinarit? Kaç oltadan kaçtın, gözlerini kapatıyor musun uyurken, sen hiç denizatı gördün mü? Saatte 56 km hızla yüzen tarponu yakalayabilseydik, Mantis karidesiyle yumruk yumruğa gelip gelmediklerini sorabilirdik. Ve maçı kimin kazandığını. Mürekkep balığı denizin pantonesine bürünmüş olacağından onu kaçırabilir, caretta caretta’dan sürünebilirdik denizin kokusunu. Berber balığından kayaların derinliklerini, vatozdan rüzgârın yönünü, Malta Palamutu’ndan kaç knot estiğini öğrenebilirdik. Yapamadık. O yüzden denizin dilini anlamak için onu en iyi tanıyanlara, denizde yaşayanlara sorduk.Denizde bir gün nasıl geçer diye soruyoruz, ayaklarımızı denizde çırparken...<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/bedenterbiyecisi/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Meltem</a>&nbsp;denize dalıyor… Deniz değişkendir, hareketlidir, zaman algını sarsar. Bir yerden başka yere giderken mesafe belli olsa da ne kadar süreceğini dalga, akıntı, rüzgâr gibi birçok etken belirler. Denizin kendi zamanı vardır. Benim denizde bir günüm suyu bütün duyularla deneyimleyerek geçer: Kokusu, sesi, serinliği, tuzu, durgunken bile hissettiğin hareketleriyle yaşadığının farkındasındır.<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/supyoga_bodrum/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Beril</a>&nbsp;suda geziyor... Günün ilk ışıklarıyla denize koşarsın. Uzaktan bakarsın kobalta, turkuaza, akuamarine. Gökyüzünün yansımasını deniz üzerinde görünce engel olamaz, board’una atlar, güneşe doğru kürek çekersin. Balıklar yanında. Zıplıyor.<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/freewillling/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Deniz</a>'de dalga... Her gün birbirinden farklıdır çünkü her dalga birbirinden farklıdır. Bu farklılık ve anlaşılamazlık insanı büyüler, doğanın hâkimiyet alanında olmanın zarafeti denizde.<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/wufiii/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Mehmet</a>&nbsp;kulaç atıyor...&nbsp; Gün denizin sesleriyle geçer. Deniz durgunsa yatıştırır, sakinleşirsin. Eski aşklara kadar yolu var. Ama dur, gitme oralara, geçmiş geçmişte kalsın; an bu an, gün bu gündür. Tadını çıkar. Deniz dalgalıysa için içine sığmaz, anlam veremediğin bir coşku kaplar her hücreni. Her dalga bir nefestir. Denizde bir gün, güneşin kavurucu sıcağına inat, her atlayışta “cos” yaparak geçer. Bir kavrulursun, bir serinlersin. Çok derinlere dalma derler, bakma onlara. Nefesin yettiği kadar derindesin. Nefesin bitti mi zaten bedenin su yüzüne çıkar. Hava kapalıysa bulutları sayar, güneşi beklersin. Bırak o konuyu da rüzgâr halletsin.<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/hilmisenben/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Hilmi</a>&nbsp;rüzgârla beraber...&nbsp; Eğitim verenlerin yazları tüm gün suda geçer. Sabah öğrenciler gelmeden bir saat kite yaparız, kışın kimseler olmadığı için bütün zaman bizimdir. Rüzgâra uydururuz vaktimizi.Deniz kokusunu nasıl anlatırsın diye sormak geliyor içimizden, derin bir nefes alıyoruz.Mehmet: Denizin kokusu bana yaz tatillerini hatırlatıyor. Yaş 15-16. Otobüs yolculukları. O koku daha yola çıkarken burnunun ucuna yerleşir. Sabaha karşı mola yerinde tostçuya gelir. Seninle uykuya dalar. Varana kadar da orada sinsice bekler. Denizin kokusu varış noktasıdır. Yazdır.Deniz:&nbsp;Ev kokuyor, huzur kokuyor, güven kokuyor.Meltem: Hayatın kokusu benim için denizin kokusu. Yaşam kaynağımız olan oksijenin büyük kısmını üreten planktonların; bildiğimiz ve henüz keşfedilmemiş binlerce canlının kokusunun karışımı gibi.Beril:&nbsp;Deniz kokusu, dünyanın her şeye rağmen güzel bir yer olduğuna o anlık olsa da seni inandıran, belli belirsiz anımsadığın anların duygusunu hatırlatan bir şey gibi.Hilmi:&nbsp;Kükürt ve oksijenin parfümü.İhtiyar bir kaplumbağa, kederli bir sardalya, uçan bir at veya hayatın karşısında derin bir neşe... Söyle, denizde karşılaştığın en ilginç şey ne?Meltem: Su altındayken bazen sadece başımı kaldırıp güneş ışığına ya da nefesimle çıkan baloncuklara dakikalarca bakarım. Düşünsene, bütün dünya "farkında nefesler almanın" ne kadar muazzam olduğundan bahsederken, sen nefes alışverişini duyup, somut olarak görüyorsun.Deniz: Denizdeyken güvende olmak çok önemli, bu yüzden algıların her an tamamen açık. Ve esasında karşılaştığın dirençler karadayken gündelik hayatımızda karşımıza çıkan dirençlerin çok benzeri. O yüzden deniz bana hayatımdaki herkesten daha çok şey öğretmiştir diyebilirim.&nbsp;Mehmet: Uluslararası müsabakalar, Avustralya’da geçirdiğim yıllar, bir de turistik geziler derken denizde türlü canlıyla karşılaşıyor insan. Kaplumbağalar, yunuslar, zehirli denizanaları... Akılalmaz güzellikteki denizlerin, okyanusların sakinleri onlar. Beni en çok şaşırtan, en ilginç şeyler cansızlar: Plastik poşet, pipet, diş fırçası, kablolar. İşin bir de çokuluslu şirketlerin sorumlusu olduğu makro bir yönü var. Alışkanlıklarımızı gözden geçirmeli, eğitim sistemini düzenlemeliyiz. Tek bir çözümü yok ama böyle giderse tek bir sonucu olacak. Çeşme’nin eşsiz koylarını her antrenman öncesi elleriyle temizleyen rekortmen açık su yüzücüsü Emre Erdoğan’ın da dediği gibi. “Denizler alarm veriyor!”Hilmi: Akyaka'da kite yaparken board'umla çarptığım 3 kiloluk akya.Denizde yaşamak sana ne öğretti?Beril:&nbsp;Tüm özgürlüğüne rağmen saldırganlaştığında seni çaresiz bırakan bir gücü de olduğunu.&nbsp;Meltem: Deniz bana yüzeyde fırtınalar koparken derinlerin ne kadar sakin olabileceğini ve bazen çabalamak yerine akıntıya kendini bırakmanın en iyi yol olduğunu öğretti.Deniz: Deniz kuralsız ve sınırsız bir yer. Bu bana bir şeylere ait olma veya sahip olma isteğimizi, bunun karşısında yaşadığımız çaresizliğimizi hatırlatıyor. Karadayken dört duvarlı evler, şehirler, ülkeler gibi sınırlarla yaşamak yetmezmiş gibi, denizde bile hâkimiyet kurup, ötekileştirmeyi başarabiliyoruz.Hilmi: Denizde geçirdiğim zaman rüzgârı, dalgaları, dünyanın Kuzey ve Güney Yarım Küre’de nasıl farklı eksende döndüğünü, gel gitleri yaşamayı, eskiden bakıp da bilmediğim şeylerin nasıl oluştuğunu, doğanın sesini duymayı öğretti.Mehmet: Keşfetmeyi öğretti. Bir sonraki koy nasıldır? Hep merak ettim. Özgürce bedenimle barışmayı öğretti. Güneş doğuşunu, batışını sevmeyi öğretti.***Denizde gezerken mola vermek isteyen tüm Solitan'lara Mehmet'ten öneri:Gittiğim bakir yerlerin saklı kalmasını tercih ederim, kalabalık olur da kirlenir, bozulur diye aklım çıkar. O yüzden pek paylaşmam ama... Soli için bir istisna yapayım. Bu yazıyı Bodrum’un Gökova Körfezi'ne bakan kısmında, Datça yarımadasını karşıdan gören Mazıköy’de yazıyorum. İlk kez geldiğim bu köyün nazik insanlarını, berrak sularını, ineklerini ve güzel koylarını unutamayacağım. Bodrum merkezden bir saat yol gelip yorulanlara da minik bir tavsiye vereyim: Ilgın Koyu'nu mutlaka görün. Plajın sonunda, derenin denize karıştığı yerde gözlerinizi kapayıp, havayı koklayın.

caretta caretta ile ilgili hikayeler